Oempaloempa land
Door: Marthe en Renee
Blijf op de hoogte en volg Renee & Marthe
15 April 2014 | Vietnam, Hoi An
Dag 12 is begonnen in het verre Vietnam, 5 uur eerder dan in Nederland. Dus terwijl jullie nog in diepe rust zijn beginnen wij hier met het vertellen van onze reisverhalen. En dat zijn er al zo veel, we hebben al zo veel gezien en gedaan dat het moeilijk is om een begin te maken. Dus laten we maar gewoon bij het begin beginnen.
Op 4 april om 19:30 lopen we samen door de douane van Nederland. De reis is officieel begonnen. Ons vliegtuig vertrekt om 22:00 naar Abu Dabi waarna we door vliegen naar Ho Chi Minh stad, onze eerste bestemming in Vietnam. Met een vertraging en een visum op zak lopen we het vliegveld af, wat een hitte, wat een drukte maar vooral wat een goed gevoel om hier te zijn! Renee betitteld de Vietnamezen meteen als oempaloempa's wat een hele passende naam is voor deze kleine, vrolijke mensjes.
Ons eerste hotel is gelukkig in een rustig straatje en heeft een goede airco. Ho Chi Minh stad is daarentegen heel benauwd een heel erg druk. Met overal scooters die om je oren vliegen, oversteken is hier net zo georganiseerd als een mierenhoop. Gelukkig loopt er altijd wel een Vietnamees of toerist rond om als human shield te gebruiken. We hebben wel meteen de grootste vuurdoop van heel Vietnam gekozen om te beginnen! Ondanks de jetlag en de oververhitte koppies hebben we ontzettend veel plezier in het kletsen met Vietnamese studenten, het zoeken naar lekkere eettentjes, het verkennen van de stad en zelfs het oversteken waar we steeds professioneler in worden. De laatste dag besluiten we naar de Mekong Delta te gaan en we hebben meteen de beruchte derde dag te pakken. Met allebei een enorm slaapgebrek en waarschijnlijk de warmste dag tot nu toe zien we er naar uit om even uit de stad te zijn. De tour blijkt echter een toeristisch gebeuren van heb ik jou daar. In de busreis worden we al opgesplitst en komt Renee vast te zitten achter een dikke asociale Amerikaan die zijn stoel praktisch tot op haar schoot naar achter klapt. Gelukkig hebben brutalen de halve wereld en na wat moed in spreken van Marthes kant, spreekt Renee die veel te dikke Amerikaan aan die meteen zijn stoel opklapt en de rest van zijn reis niet weet waar hij heen moet met zijn dikke buik. Eerste obstakel overwonnen! In de Mekong Delta lopen we met hordes toeristen op verschillende eilandjes achter elkaar aan, niet echt spectaculair. Het begint echter leuker te worden als Renee een kopje optilt en daar een kikker onder vind en vervolgens gillend op de banken staat (oké, Renee vond dit niet echt leuk). Vervolgens barst de eerste tropische bui los waardoor het uitje in het water valt maar waar wij alleen maar heel hard om moeten lachen, eindelijk gebeurt er iets! Zo wordt het toch nog een prima dagje.
De volgende dag reizen we in 5 uur naar de volgende stop Mui Ne in de meest luxe bus waar we ooit in hebben gezeten. Een slaapbus waar je helemaal gestrekt kan! We dommelen de reis gemakkelijk door. In Mui Ne delen we een taxi met twee meisjes uit Oostenrijk naar het backpackershostel. Dit zit echter vol en in de brandende zon met backpacks zoeken we een goedkoop kamertje tussen de resorts. Eindelijk vinden we een guesthouse aan zee maar zonder airco. Renee heeft 3 uur nodig om een beetje af te koelen na deze zware tocht. Gelukkig is het plekje prachtig! De volgende anderhalve dag spenderen we door lekker bij te komen van Ho Chi Minh stad. We zwemmen in de zee, leren met stokjes eten van een local en lezen en luieren in het heerlijke windje van de zee. De derde dag gaan we nog snel even langs de rode zandduinen en nemen 's middags de bus naar Da Lat in het binnenland van Vietnam.
De busreis naar Da Lat is een wereld van verschil vergeleken met de busreis naar Mui Ne, hotsend en knotsend rijden we langzaam de bergen in. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we reispilletjes genomen voor vertrek. Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht. We rijden de eerste toppen over en opeens zitten we midden in een regenbui. Tot in Da Lat blijft het regenen en eenmaal aangekomen blijkt het in Da Lat maar 23 graden te zijn! We komen uit 35+ graden dus dat is wel even wennen! de vesten moeten uit de tas en de lange broeken gaan aan. De ochtenden zijn zonnig maar tussen 12:00 en 13:00 begint het steevast te plenzen.
De stad Da Lat is gesticht in de koloniale periode door de Fransen door de vruchtbare grond en het milde klimaat. Er staan dan ook overal huizen in de Franse stijl en er lopen ontzettend veel Vietnamese toeristen rond. Verder is Da Lat niet zo bijzonder maar de omgeving is prachtig.
Om dit te verkennen besluiten we op een Easy Rider tour te gaan, op straat werden we aangesproken door Quy en dat voelde meteen goed. We spreken voor de volgende dag af voor het hostel. Om 08:20 staat Quy voor de deur met Mui en we springen achterop. Renee stapt op bij Quy en Marthe bij Mui. Na een snel ontbijtje (Marthe was erg gelukkig met haar broodje met pindakaas) rijden we Da Lat uit en we stoppen bij een boeddhistische tempel die de drie Boeddha's aanbidden. Mui legt ons van alles uit over het Boeddhisme met zoveel passie dat hij af en toe over zijn woorden struikelt. Hij knijpt dan zijn ogen stijf dicht om toch maar die moeilijke Engelse woorden eruit te persen. De volgende stop is bij een van de vele akkers van Da Lat waar Quy verteld over de landbouw van Da Lat. Alles gaat hier vrijwel nog met de hand! De volgende stop is bij een bergtop, een stijl klimmetje naar boven die in de brandende ochtendzon nog best pittig is. Maar het uitzicht is prachtig. Da Lat ligt in een krater van een slapende vulkaan, de uitbarstingen in het verleden zorgen voor een heel erg vruchtbare grond. Daarom is Da Lat erg geliefd bij boeren over de hele wereld. Ook Nederlandse bloementelers zijn naar dit gebied getrokken. Andere stops omvatten een lokale bloementeler familie, Paradise lake en een boeddhistisch klooster. In het boeddhistische klooster begint het zoals altijd te plenzen. Gelukkig hebben uncle Mui en papa Quy zich al helemaal ontfermd over ons en de regenpakken worden snel tevoorschijn getrokken. Met hulp van onze nieuwe familieleden worden we van top tot teen ingepakt in een volledig regenpak met over onze rugzak nog een poncho. We lijken wel twee quasimodo's in regenpak en komen amper de motor op met al die lagen kleding. Dit alles gaat gepaard met een gigantische lachbui en hilariteit onder de omstanders. In de plenzende regen rijden we naar de Datanla watervallen en nemen daar de rodelbaan naar beneden. Kletsnat maar slap van het lachen komen we aan bij de watervallen. Prachtig! Na een paar foto's klossen we in de regenpakken naar boven. Tijd voor lunch! Een traditionele noodlesoep met beef en heel veel koriander. Marthe kan daar niet zo goed tegen dus dat zorgde voor een klein obstakel. Renee legt het uit aan Mui en die vertaalt meteen geen koriander in het Vietnamees: khong hanh ngo! Dat roepen we nu voor elke maaltijd. De volgende haltes bevatten een traditioneel inheems volk, een koffieplantage en een oud Frans stationnetje en dan zit deze lange maar geweldige trip er alweer op! We nemen afscheid van Mui en Quy en lopen moe maar voldaan terug.
De volgende dag slapen we uit en beginnen we 's middags aan de langste busreis tot nu toe. Eerst naar Nha Trang en dan naar Hoi An, een reis van 17 uur. De bus naar Nha Trang begint halverwege te stinken en de airco doet het niet. Gelukkig is Nha Trang maar 5 uur. Eenmaal daar gaan we eten met medereizigers, over twee uur begint onze 11 uur lange reis naar Hoi An. Na het eten lopen we naar het station en daar komt onze bus uit Da Lat aanrijden. De airco is gemaakt maar 2.5 later begint het weer te stinken en wordt het weer bloedheet in de bus. De airco is weer stuk. Een uur later staan we ook echt stil, de bedrading is doorgebrand. Na 3 uur in het midden van de nacht langs de weg te hebben gestaan zonder wc in de buurt en zonder informatie van onze erg chagrijnige chauffeur kunnen we eindelijk verder. Om half 10 komen we eindelijk aan in Hoi An met 3,5 uur vertraging. Gelukkig is Hoi An een prachtig plaatsje en een shoppers walhalla dus de reis is al snel vergeten. De eerste op maat gemaakte jurkjes zijn aangemeten en Renee laat prachtige slippers maken. Marthe is al flink afgezet voor een paar die geheel van leer zouden moeten zijn maar van de binnenkant van nylon ofzo zijn, lekker dan. Gelukkig konden we meteen wraak nemen door het ontwerp door te geven aan de buren. Zo lost karma alles op!
Of te wel, we hebben Vietnam al aardig onder de knie op wat schoonheidsfoutjes na. Gelukkig levert dat nog een hoop hilarische momenten op en wordt deze reis alleen maar beter en beter! De foto's worden zo snel mogelijk bijgevoegd! Heel veel oempaloempa liefde uit Vietnam!
Op 4 april om 19:30 lopen we samen door de douane van Nederland. De reis is officieel begonnen. Ons vliegtuig vertrekt om 22:00 naar Abu Dabi waarna we door vliegen naar Ho Chi Minh stad, onze eerste bestemming in Vietnam. Met een vertraging en een visum op zak lopen we het vliegveld af, wat een hitte, wat een drukte maar vooral wat een goed gevoel om hier te zijn! Renee betitteld de Vietnamezen meteen als oempaloempa's wat een hele passende naam is voor deze kleine, vrolijke mensjes.
Ons eerste hotel is gelukkig in een rustig straatje en heeft een goede airco. Ho Chi Minh stad is daarentegen heel benauwd een heel erg druk. Met overal scooters die om je oren vliegen, oversteken is hier net zo georganiseerd als een mierenhoop. Gelukkig loopt er altijd wel een Vietnamees of toerist rond om als human shield te gebruiken. We hebben wel meteen de grootste vuurdoop van heel Vietnam gekozen om te beginnen! Ondanks de jetlag en de oververhitte koppies hebben we ontzettend veel plezier in het kletsen met Vietnamese studenten, het zoeken naar lekkere eettentjes, het verkennen van de stad en zelfs het oversteken waar we steeds professioneler in worden. De laatste dag besluiten we naar de Mekong Delta te gaan en we hebben meteen de beruchte derde dag te pakken. Met allebei een enorm slaapgebrek en waarschijnlijk de warmste dag tot nu toe zien we er naar uit om even uit de stad te zijn. De tour blijkt echter een toeristisch gebeuren van heb ik jou daar. In de busreis worden we al opgesplitst en komt Renee vast te zitten achter een dikke asociale Amerikaan die zijn stoel praktisch tot op haar schoot naar achter klapt. Gelukkig hebben brutalen de halve wereld en na wat moed in spreken van Marthes kant, spreekt Renee die veel te dikke Amerikaan aan die meteen zijn stoel opklapt en de rest van zijn reis niet weet waar hij heen moet met zijn dikke buik. Eerste obstakel overwonnen! In de Mekong Delta lopen we met hordes toeristen op verschillende eilandjes achter elkaar aan, niet echt spectaculair. Het begint echter leuker te worden als Renee een kopje optilt en daar een kikker onder vind en vervolgens gillend op de banken staat (oké, Renee vond dit niet echt leuk). Vervolgens barst de eerste tropische bui los waardoor het uitje in het water valt maar waar wij alleen maar heel hard om moeten lachen, eindelijk gebeurt er iets! Zo wordt het toch nog een prima dagje.
De volgende dag reizen we in 5 uur naar de volgende stop Mui Ne in de meest luxe bus waar we ooit in hebben gezeten. Een slaapbus waar je helemaal gestrekt kan! We dommelen de reis gemakkelijk door. In Mui Ne delen we een taxi met twee meisjes uit Oostenrijk naar het backpackershostel. Dit zit echter vol en in de brandende zon met backpacks zoeken we een goedkoop kamertje tussen de resorts. Eindelijk vinden we een guesthouse aan zee maar zonder airco. Renee heeft 3 uur nodig om een beetje af te koelen na deze zware tocht. Gelukkig is het plekje prachtig! De volgende anderhalve dag spenderen we door lekker bij te komen van Ho Chi Minh stad. We zwemmen in de zee, leren met stokjes eten van een local en lezen en luieren in het heerlijke windje van de zee. De derde dag gaan we nog snel even langs de rode zandduinen en nemen 's middags de bus naar Da Lat in het binnenland van Vietnam.
De busreis naar Da Lat is een wereld van verschil vergeleken met de busreis naar Mui Ne, hotsend en knotsend rijden we langzaam de bergen in. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we reispilletjes genomen voor vertrek. Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht. We rijden de eerste toppen over en opeens zitten we midden in een regenbui. Tot in Da Lat blijft het regenen en eenmaal aangekomen blijkt het in Da Lat maar 23 graden te zijn! We komen uit 35+ graden dus dat is wel even wennen! de vesten moeten uit de tas en de lange broeken gaan aan. De ochtenden zijn zonnig maar tussen 12:00 en 13:00 begint het steevast te plenzen.
De stad Da Lat is gesticht in de koloniale periode door de Fransen door de vruchtbare grond en het milde klimaat. Er staan dan ook overal huizen in de Franse stijl en er lopen ontzettend veel Vietnamese toeristen rond. Verder is Da Lat niet zo bijzonder maar de omgeving is prachtig.
Om dit te verkennen besluiten we op een Easy Rider tour te gaan, op straat werden we aangesproken door Quy en dat voelde meteen goed. We spreken voor de volgende dag af voor het hostel. Om 08:20 staat Quy voor de deur met Mui en we springen achterop. Renee stapt op bij Quy en Marthe bij Mui. Na een snel ontbijtje (Marthe was erg gelukkig met haar broodje met pindakaas) rijden we Da Lat uit en we stoppen bij een boeddhistische tempel die de drie Boeddha's aanbidden. Mui legt ons van alles uit over het Boeddhisme met zoveel passie dat hij af en toe over zijn woorden struikelt. Hij knijpt dan zijn ogen stijf dicht om toch maar die moeilijke Engelse woorden eruit te persen. De volgende stop is bij een van de vele akkers van Da Lat waar Quy verteld over de landbouw van Da Lat. Alles gaat hier vrijwel nog met de hand! De volgende stop is bij een bergtop, een stijl klimmetje naar boven die in de brandende ochtendzon nog best pittig is. Maar het uitzicht is prachtig. Da Lat ligt in een krater van een slapende vulkaan, de uitbarstingen in het verleden zorgen voor een heel erg vruchtbare grond. Daarom is Da Lat erg geliefd bij boeren over de hele wereld. Ook Nederlandse bloementelers zijn naar dit gebied getrokken. Andere stops omvatten een lokale bloementeler familie, Paradise lake en een boeddhistisch klooster. In het boeddhistische klooster begint het zoals altijd te plenzen. Gelukkig hebben uncle Mui en papa Quy zich al helemaal ontfermd over ons en de regenpakken worden snel tevoorschijn getrokken. Met hulp van onze nieuwe familieleden worden we van top tot teen ingepakt in een volledig regenpak met over onze rugzak nog een poncho. We lijken wel twee quasimodo's in regenpak en komen amper de motor op met al die lagen kleding. Dit alles gaat gepaard met een gigantische lachbui en hilariteit onder de omstanders. In de plenzende regen rijden we naar de Datanla watervallen en nemen daar de rodelbaan naar beneden. Kletsnat maar slap van het lachen komen we aan bij de watervallen. Prachtig! Na een paar foto's klossen we in de regenpakken naar boven. Tijd voor lunch! Een traditionele noodlesoep met beef en heel veel koriander. Marthe kan daar niet zo goed tegen dus dat zorgde voor een klein obstakel. Renee legt het uit aan Mui en die vertaalt meteen geen koriander in het Vietnamees: khong hanh ngo! Dat roepen we nu voor elke maaltijd. De volgende haltes bevatten een traditioneel inheems volk, een koffieplantage en een oud Frans stationnetje en dan zit deze lange maar geweldige trip er alweer op! We nemen afscheid van Mui en Quy en lopen moe maar voldaan terug.
De volgende dag slapen we uit en beginnen we 's middags aan de langste busreis tot nu toe. Eerst naar Nha Trang en dan naar Hoi An, een reis van 17 uur. De bus naar Nha Trang begint halverwege te stinken en de airco doet het niet. Gelukkig is Nha Trang maar 5 uur. Eenmaal daar gaan we eten met medereizigers, over twee uur begint onze 11 uur lange reis naar Hoi An. Na het eten lopen we naar het station en daar komt onze bus uit Da Lat aanrijden. De airco is gemaakt maar 2.5 later begint het weer te stinken en wordt het weer bloedheet in de bus. De airco is weer stuk. Een uur later staan we ook echt stil, de bedrading is doorgebrand. Na 3 uur in het midden van de nacht langs de weg te hebben gestaan zonder wc in de buurt en zonder informatie van onze erg chagrijnige chauffeur kunnen we eindelijk verder. Om half 10 komen we eindelijk aan in Hoi An met 3,5 uur vertraging. Gelukkig is Hoi An een prachtig plaatsje en een shoppers walhalla dus de reis is al snel vergeten. De eerste op maat gemaakte jurkjes zijn aangemeten en Renee laat prachtige slippers maken. Marthe is al flink afgezet voor een paar die geheel van leer zouden moeten zijn maar van de binnenkant van nylon ofzo zijn, lekker dan. Gelukkig konden we meteen wraak nemen door het ontwerp door te geven aan de buren. Zo lost karma alles op!
Of te wel, we hebben Vietnam al aardig onder de knie op wat schoonheidsfoutjes na. Gelukkig levert dat nog een hoop hilarische momenten op en wordt deze reis alleen maar beter en beter! De foto's worden zo snel mogelijk bijgevoegd! Heel veel oempaloempa liefde uit Vietnam!
-
15 April 2014 - 08:26
Anna:
Wat een leuk verhaal :) Nog heel veel plezier daar! -
15 April 2014 - 09:38
Sanne :
Haha leuk lieverds! -
15 April 2014 - 10:00
Pleun:
Wat een heerlijk verhaal, goed om te lezen dat jullie zoveel lol hebben samen :-) Fijn dat jullie je plekje beginnen te vinden en de 'koriander vertaling' onder de knie hebben! Bierens, ik word er heel blij van als ik lees dat je een broodje pindakaas hebt gegeten!Geniet ervan samen, in de regen en de zon tussen al het moois daar. Liefs, Pleun -
15 April 2014 - 11:10
Dabber:
Klinkt goed dames. Veel plezier!! -
15 April 2014 - 11:59
Johan:
Klinkt als een hele goede start van de trip. "Ga zo door :-)" en geniet! -
15 April 2014 - 16:33
Lisanne:
Wat leuk om jullie ervaringen met Vietnam te lezen. Erg herkenbare verhalen haha! Geniet er van! :) -
16 April 2014 - 15:36
Inge:
Leest als een roman waar je graag deel vanuit wil maken! Fijn dat jullie ons zo mooi meenemen in jullie avonturen, back to oempaloempaland, liefs Inge/mama -
16 April 2014 - 21:40
Els:
Dit smaakt naar meer, verheug mij er nu al op ,liefs mama Els -
17 April 2014 - 00:50
Joke:
Prachtig verhaal, jullie genieten volop! Op naar het volgende mooie verslag , ik kik er naar uit! Veel plezier! -
17 April 2014 - 10:40
Eef:
Wat een leuk verslag van jullie mooi belevenissen. Veel plezier!! -
17 April 2014 - 21:24
Sybilla:
Geweldig jullie verhaal te lezen. Wat een avontuur! Groetjes uit Raalte -
20 April 2014 - 14:05
Marion En Wilfred En Nikki En Jamie:
Leuk om jullie belevenissen te lezen. We zullen jullie de hele route volgen!!! Zijn benieuwd naar jullie volgende verhalen.
Liefs van de buurtjes -
21 April 2014 - 16:21
Diana :
Renee wat een avontuur om dit met je vriendin te doen. Wens je heel veel plezier, groet uit Middelstum
-
22 April 2014 - 20:56
Niek&Nicolette:
Klinkt heel goed meiden, volgens ons hebben jullie de smaak te pakken, zien we jullie nog terug?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
